مبانی نظری و پیشینه تدریس مشارکتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 55 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏مقدمه‏ 9
‏2-1 بخش اول: مقدمات‏ 10
‏2-1-1 آموزش عالي و رسالت‌هاي آن‏ 10
‏2-1-2 تحصيلات تكميلي و اهميت آن‏ 12
‏2-1-3 اهميت تدريس در آموزش عالي‏ 13
‏2-2 بخش دوم: روش‌هاي تدريس در مراکز آموزش عالي‏ 15
‏2-2-1 روش تدريس سخنراني‏ 16
‏2-2-2 روش تدريس پرسش و پاسخ‏ 17
‏2-2-3 روش تدريس حل مسئله‏ 18
‏2-2-4 روش تدريس مباحثه‏ 19
‏2-3 بخش سوم: مفهوم شناسي تدريس مشارکتي‏ 20
‏2-3-1 تعريف تدريس مشارکتي‏ 21
‏2-3-2 اشكال متفاوت تدريس مشاركتي‏ 23
‏2-3-3 متغير‌هاي کلي تدريس به شيوه مشارکتي‏ 26
‏2-3-4 گام‌هاي اساسي تدريس مشارکتي‏ 27
‏2-3-5 مولفه‌هاي مشارکت در تدريس مشارکتي‏ 28
‏2-3-6 پيش بايست‌هاي تدريس مشاركتي‏ 30
‏2-4 بخش چهارم: نقاط قوت و ضعف تدريس مشاركتي در دوره‌هاي تحصيلات تكميلي‏ 31
‏2-4-1 نقاط قوت تدريس مشارکتي‏ 31
‏2-4-2 ضعف‌هاي تدريس مشارکتي‏ 44
‏2-5 بخش پنجم: پيشينه پژوهش: پژوهش‌هاي داخلي و خارجي‏ 47
‏2-5-1 پژوهش‌هاي انجام شده در ايران‏ 47
‏2-5-2پژوهش‌هاي انجام شده در خارج از کشور‏ 47
‏مقدمه
‏در اين فصل چشم اندازهاي نظري پژوهش‌هاي انجام شده در زمينه موضوع مورد پژوهش در قالب پنج قسمت بيان شده است. قسمت اول به معرفي آموزش عالي و رسالت‌هاي آن، دوره‌هاي تحصيلات تكميلي و رسالت‌هاي آن وهمچنين اهميت تدريس در آموزش عالي اختصاص يافته است. درقسمت دوم به بيان روش‌هاي تدريس رايج و شناخته شده در آموزش عالي اشاره شده است. در قسمت سوم به معرفي تفصيلي روش تدريس مشاركتي، گام‌ها و اصول حاکم بر آن اشاره شده است. در قسمت چهارم به نقاط قوت و ضعف روش
‏تدريس مشارکتي در دوره‌هاي تحصيلات تكميلي پرداخته شده است. و در قسمت پنجم نيز پژوهش‌هاي داخلي و خارجي انجام شده در زمينه تدريس مشاركتي بيان شده است.
‏
‏2-1 قسمت اول: مقدمات
‏2-1-1 آموزش عالي و رسالت‌هاي آن
‏با شروع قرن 21 آموزش عالي اهميت فزاينده‌اي پيدا‏ ‏كرده است. در كشورهاي صنعتي پيشرفته تا كشورهاي با اقتصاد متوسط و پايين، آموزش عالي محكمترين و نزديكترين رابطه را با رشد و پيشرفت اصول دموكراسي و اقتصادي داشته و سياستهاي اموزشي براي ارتقاء سطح اقتصاد افراد و عدالت اجتماعي در نظر گرفته شده است (جانستون. Johnstone
‏، 2005).
‏قرن 21 شاهد دگرگونيهاي ساختاري ژرف و پرشتاب، از جمله انفجار اطلاعات، توسعه ارتباطات، تحولات مفهومي در مفاهيم كليشه‌اي، تغييرات بنيادي فرهنگي در جوامع انساني است (فراستخواه و كبريايي، 1377) و جوامع را به سمت دانش‌مداري حركت مي‌دهد و توزيع قدرت در بين جوامع را بر عهده دانش مي‌گذارد (نصر و همكاران، 1382). اين تغييرات، تحولات و دگرگونيهاي بنيادي در كاركردها و جهت گيريها و ساختارهاي آموزش عالي و محيط‌هاي دانشگاهي را ضروري مي‌سازد. صاحبنظران بر اين عقيده هستند كه بقا و پايداري آموزش عالي در اين عصر، در گرو ميزان آمادگي آن براي انطباق با تغييرات سريع پيراموني و تحولات ناشي از فناوري‌هاي نوين و بازآفريني روش‌هاي خود در شرايط دگرگون شونده جديد است و دانشگاه‌ها وقتي مي‌توانند تغييرات لازم را براي مواجهه با چالش‌هاي پيش روي خود آغاز کنند که فضاي فرهنگي و پيچيده‌اي را که در آن به‌سر مي‌برند درک کرده ‏و تغيير و تحولات اساسي را در مسوليت‏ها، وظايف، ساختار و برنامه‌هاي درسي و ساير عناصر آن انجام دهند (سانيال، 1379: 356). بنابراين‏ ‏اساسا نقش آموزش عالي ايجاد تحولات بنيادي در سطح دانشگاه و به تيع آن در سطح جامعه است. از انجا كه دانشگاه منشا تحولات قلمداد مي‌شود، رسالتها و ماموريت‌هايش نيز در جهت تشويق و تسهيل چنين ماموريت و هدفي است. شروع چنين ماموريتي از سطح خود موسسات آموزش عالي اغاز مي‌شود، ماموريتي كه (به نقل از كريم زاده، 1384) بايد براي حفظ پويايي خود به برنامه‌ريزي، آينده نگري، كنترل مداوم كيفيت و بهبود روشها بپردازد. همچنين از آنجا كه آموزش عالي محور توسعه جامعه است و تنها كانون اصلي تربيت نيروي انساني متخصص و آموزش ديده است نياز است تا از ايده‌ها و انديشه‌هاي نو بهره گيرد و حركت رو به رشد جامعه را تسريع كند (رنسام. Ronsom
‏؛ به نقل از نصر و همكاران، 1382). از اين رو در ادامه مباحث بيان شده به رسالت‌هاي دانشگاه اشاره مي‌شود. رسالت‌هاي مختلفي