صفحه محصول - پروپوزال اثر بخشی درمان فرا شناخت در بهبود اختلال بیش فعالی- کم توجهی(ADHD) بزرگسالان (word) 16 صفحه

پروپوزال اثر بخشی درمان فرا شناخت در بهبود اختلال بیش فعالی- کم توجهی(ADHD) بزرگسالان (word) 16 صفحه

دسته بندی : وورد

نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

بیان مساله اساسی تحقیق به طور کلی (شامل تشریح مساله و معرفی آن، بیان جنبه‏های مجهول و مبهم، بیان متغیرهای مربوطه و منظور از تحقیق) : اختلال بیش فعالی- کم توجهی(ADHD) یک الگوی رفتاری است که در کودکی ظاهر می شود و از نظر تکاملی این اختلال با میزان نامتناسبی از عدم توجه، تکانش گری و پر تحرکی بروز می کند. زمانی این اختلال یک بیماری دوران کودکی تلقی می شود که تاثیر اندکی بر عملکرد دوره بزرگسالی بگذارد. اما مطالعات اخیر نشان داده اند که ADHD می تواند تا سال های نوجوانی و بزرگسالی (60%) ادامه یابد(تیتر، 1998). بین 70-30 درصد کودکان مبتلا به این اختلال، در نوجوانی و بزرگسالی هم معیارهای تشخیصی DSM-IV را دارند (بویک و استاب، 2000). مشکلات توجه و تمرکز وسیستم حرکتی، تکانش گری، به هم ریختگی، عدم تحمل استرس، تغییرات هیجانی و خلقی و احتمالا اختلال در روابط بین فردی، ADHD بزرگسالان را مشخص می کند( تیتر، 1998). افراد بالغ مبتلا به ADHD در برنامه ریزی، تکمیل و به پایان رساندن تکلیف، انجام دادن به موقع وظایف کاری، گوش دادن به صحبت های دیگران، حفظ توجه هنگام خواندن، تصمیم گیری با فکر و ... مشکل دارند(وندر، 1995). به نظر می رسد در این افراد میزان مصرف سیگار و سوء مصرف مواد و دارو و اختلالات روانپزشکی همراه نیز بیشتر باشد(برکلی و همکاران، 1990). بسیاری از محققان معتقدند که مهم ترین مشکل در ADHD بزرگسالان عبارت از عدم توانایی اجتناب و خودداری کردن می باشد که این امر باعث می شود تواناییهای فرد در مسایل اجتماعی، کنترل نفس، انضباط و وقت شناسی کاهش یابد(مونوزا و کلین، 2000). بنابراین پژوهش حاضر درصدد است الگوی درمانی جدیدی را برای درمان این اختلال به کار گیرد. این الگو به منظور تعدیل و برطرف کردن خلاهای نظریه های شناختی شکل گرفته است، به بیان واضح تر، باورها و طرحواره هایی که الیس و بک در نظریه خود بر آن تاکید کرده اند، می توانند عامل فراشناخت هایی باشند که توجه به شیوه های ارزیابی و پاسخ های مقابله ای را شکل می دهند و این عوامل خود باعث افزایش باورهای منفی عمومی می گردند (ولز، 2000). فراشناخت عبارت است از هر نوع دانش و فرایند شناختی که در آن ارزیابی با کنترل شناختی وجود داشته باشد(موسیس و بیرد، 2002). نخستین بار آدرین ولز درمان فراشناختی را مطرح کرد. درمان فراشناختی از طریق تغییر توجه به حذف سبک های تفکر ناسازگارانه - به عنوان مانعی در جهت پردازش شناختی و هیجانی طبیعی - پرداخته و انعطاف پذیری در کنترل شناختی را افزایش می دهد. همچنین، تکنیک ذهن آگاهی گسلیده که با آگاه ساختن از رویدادهای درونی بدون پاسخدهی به آن ها منجر به ایجاد فرا آگاهی می شود از جمله تکنیک های اصلی این درمان است(ولز، 2008، ترجمه محمد خانی، 1390). تحقیقات مختلف نشان داده است که بین جنبه های خاصی از فراشناخت با اختلال های روان شناختی رابطه وجوددارد (ولز و ماتیوس، 1996). برخلاف شباهت های بنیادی در مکانیزم های آسیب شناختی اختلال های روان شناختی مختلف، هر اختلال محتوای خاص خود را در سطوح مختلف شناختی و فراشناختی دارد. بنا به گزارش اکثر بیماران احساس می کنند کنترلی بر افکار و رفتارشان ندارند و الگوهای تفکر و توجه شان بر خود و موضوعات تهدید کننده متمرکز است، که درمان فراشناختی بر تغییر این الگوها های تفکر تاکید می کند و آن ها را بسیار مهم می داند (ولز، 2008، ترجمه محمد خانی، 1390). ازجمله کاربرد این درمان در اختلالات اضطراب اجتماعی (کلارک و ولز، 1995؛ ولز و پاپاجوریو، 20019، استرس پس از آسیب (ولز و سمبی، 2004)، اختلال اضطراب فراگیر(ولز، 2008)، اختلال وسواس فکری و عملی و اختلال افسردگی (فیشر و ولز، 2008) موثر بوده است. از طرفی ویژگی های منحصر به فرد رویکرد فراشناختی مانند تاکید آن بر حضور ذهن و آگاهی لحظه به لحظه از رخدادهای درونی، بدون درگیر شدن در آن ها که متاثر از فلسفه شرق است در کنار تاکید بر فرایند تفکر، درباره تفکر و عناصری مانند فرا آگاهی و فراباوری با بسیاری از مفاهیم مورد تاکید در فرهنگ ایران سنخیت دارد و این موضوع می تواند اجرای فنون مربوط به این دو رویکرد را در مراجعان ایران آسان سازد (ولز، 2008، ترجمه محمد خانی، 1390). با وجود اینکه پژوهش های متعددی) آنانستوپولوس و کینگ،2014؛ اسچونبرگ و همکاران،2014) در مورد بزرگسالان ADHDانجام شده، اما تا آنجا که پژوهشگر بررسی نموده است پژوهش که به بررسی اثر بخشی درمان فراشناخت بر بهبود اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسالان پرداخته شده باشد یافت نشد لذا پژوهشگر به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که آیا درمان فراشناخت بر بهبود اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسالان موثر است ؟ د - اهمیت و ضرورت انجام تحقیق (شامل اختلاف نظرها و خلاءهای تحقیقاتی موجود، میزان نیاز به موضوع، فواید احتمالی نظری و عملی آن و همچنین مواد، روش و یا فرآیند تحقیقی احتمالاً جدیدی که در این تحقیق مورد استفاده قرار می‏گیرد: مطالعات نشان داده است که ADHD به دوره بزرگسالی کشیده می شود و برای عده زیادی از این افراد مشکل ایجاد می کند. 66% از این افراد گزارش می کنند که حداقل یک علامت از اختلال (مانند بی قراری، تمرکز ضعیف، تکانشگری و حالات انفجاری) را دارند، 64% از بی قراری شکایت دارند و بی قراری 44% از آنها در طی مصاحبه بالینی مشهود است(ویس و هچتمان، 1998). شیوع این اختلال در بزرگسالی براساس برخی از پژوهش ها 6-2 درصد گزارش شده است(فراونی و بیدرمان، 2005). و برخی نیز شیوع این اختلال را در حدود 7 درصد بیان نموده اند(کیت، 2009). احتمالا شایع ترین اختلال روان پزشکی مزمن که در بالغین تشخیص داده نمی شود ADHD می باشد(وندر، 1993). اختلال ADHDبزرگسالی مشکلات زیادی برای افراد مبتلا ایجاد می کند و موفقیت اجتماعی، تحصیلی و رشد عاطفی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد (سیلور، 2000). از سویی دیگر، این اختلال خطر سوء مصرف مواد، بزهکاری، زندانی شدن، شکست های شغلی، طلاق و مشکلات ازدواج را افزایش می دهد (وندر و ولف، 2001). مطالعه کسلر و همکاران(2006) که به منظور بررسی شیوع و عوامل وابسته با اختلال ADHD در بزرگسالان در آمریکا انجام شده است. اختلال ADHD را به صورت هم ابتلایی با سایر اختلالات روانی موجود در DSM-IV قویا تاکید کرده است و به لزوم تلاش به منظور افزایش شناسایی و درمان و همچنین لزوم تحقیق جهت مشخص کردن اثرات درمانی به منظور کاهش تعداد مبتلایان و کاهش ماندگاری و شدت بیماری در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی تاکید کرده است (عربگل، حیاتی و حدید، 1383). رویکرد های شناختی معاصر نسبت به مشکلات بالینی، گستره مولفه های مختلف تشکیل دهنده تفکر را مشخص نکردند، ولی این که فراشناخت چگونه متشکل از دانش هشیاری در مورد حالت های شناختی فرد، تجربه های فراشناختی و راهبردهای کنترل است، بررسی شده است. همچنین فراشناخت مرکب از دانش ضمنی ناهشیار است که به نیروهای اجرایی متمرکز در فعالیت شناختی جهت می دهد (بیابانگرد، 1381). درمان فراشناختی در سال های اخیر مطرح شده است و از جنبه های مختلف، نظیر دانش ساختاری منظم، تعداد محدود جلسات درمانی، تاکید بر فرایند شناخت به جای محتوای آن و طراحی فنون خاص نظیر آموزش توجه حایز اهمیت است. درمان فراشناختی با ارایه مدل های ویژه برای هر اختلال و ارزش یابی تجربی آن ها با استقبال گسترده ای در سطح جهان مواجه شده است(ولز، 2008، ترجمه محمد خانی، 1390). با توجه به شیوع بالای این اختلال در بزرگسالان و اهمیت تشخیص و درمان به هنگام آن این نیاز احساس می شود که پژوهشی در جهت به کار گیری درمان فراشناختی در بهبود اختلال ADHD بزرگسالی صورت گیرد. ه- مرور ادبیات و سوابق مربوطه (بیان مختصر پیشینه تحقیقات انجام شده در داخل و خارج کشور پیرامون موضوع تحقیق و نتایج آنها و مرور ادبیات و چارچوب نظری تحقیق): نتایج پژوهش اددی، کانیو، برومن-فلوکس و میچل (2014) نشان داد که درمان شناختی –رفتاری می تواند به عنوان یک گزینه درمانی کوتاه مدت برای دانشجویان ADHD مفید واقع شود. آنانستوپولوس و کینگ (2014) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که درمان شناختی- رفتاری موجب افزایش دانش ADHD، استفاده از مهارت های سازمان دهی و کاهش در تفکر ناسازگارانه می شود و چنین تغییرات بالینی با کاهش علایم ADHD همراه بوده است. اسچونبرگ و همکاران (2014) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانه های بیش فعالی و نقص توجه بزرگسالان موثر است. نتایج پژوهش سلمانی، حسنی، کرمی و محمد خانی (1392) نشان داد که درمان فراشناختی منجر به کاهش راهبرد های ناسازگارانه نظم جویی شناختی هیجانی و افزایش راهبرد های سازگارانه (تمرکز مجدد مثبت، تمرکز بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت) می شود. نتایج پژوهش سترگ، کاظمی و رئیسی (1392) نشان داد که درمان فراشناختی بر اصلاح عقاید وسوسه انگیز و باورهای مرتبط با مواد موثر است. شفیعی سنگ آتش، س؛ رفیعی نیا، پ؛ و نجفی، م. (1391) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که فراشناخت درمانی بر اضطراب و مولفه های فراشناختی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر هستند. نادری، گردان شکن و گلپرور (1390) به بررسی تاثیر آموزش فراشناخت بر یادگیری خود راهبر در دانشجویان پرداختند. نتایج پژوهش آنها نشان داد که آموزش فراشناخت میزان یادگیری خود راهبر را افزایش می دهد. بهادری، جهان بخش، جمشیدی، عسکری (1390) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که فراشناخت درمانی منجر به کاهش اضطراب در افراد مبتلا به هراس اجتماعی می شود. صالحی، پوشنه و ناظمی (1389) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که اجرای درمان شناختی – رفتاری بر روی کودکان بیش فعال بر خود ادراکی تحصیلی و رفتاری آنها تاثیر دارد و منجر به کاهش خود ادراکی کاذب این کودکان می شود. مطالعه تامپسون (2003) نشان داد که درمان فراشناخت در بهبود علایم بیش فعالی – کم توجهی کودکان موثر است. و – جنبه جدید بودن و نوآوری در تحقیق: با توجه به به اینکه مبتلایان به ADHD بزرگسالان بیشتر در فرایند شناختی افکارشان دچار اختلال هستند بنابراین منطقی است که درمان آن نیز بر جنبه های فرایند شناختی تاکید شود. و همچنین مرور پیشینه پژوهش مشخص کرده است که تاکنون تحقیقی در زمینه اثر بخشی درمان فراشناخت در بهبود اختلال بیش فعالی – کم توجهی(ADHD) بزرگسالان صورت نگرفته است بنابراین پژوهش حاضر در این چهارچوب و با هدف تعیین اثر بخشی درمان فراشناخت در بهبود اختلال بیش فعالی – کم توجهی(ADHD) بزرگسالان صورت می گیرد. ز- اهداف مشخص تحقیق (شامل اهداف آرمانی، کلی، اهداف ویژه و کاربردی): هدف کلی: بررسی اثر بخشی درمان فراشناخت در بهبود اختلال بیش فعالی – کم توجهی(ADHD) بزرگسالان. اهداف جزئی: بررسی اثر بخشی درمان فراشناخت بر کم توجهی بزرگسالان مبتلا به ADHD . بررسی اثر بخشی درمان فراشناخت بر بیش فعالی بزرگسالان مبتلا به ADHD . بررسی اثر بخشی درمان فراشناخت بر تکانش گری بزرگسالان مبتلا به ADHD .